Johan Huizinga (Groningen, 1872 - De Steeg (bij Arnhem), 1945) is en blijft een van de belangrijkste Nederlandstalige cultuurhistorici.
Met de verschijning van zijn Herfsttij der Middeleeuwen in 1919 vestigde hij zijn naam in Vlaanderen, Nederland en Duitsland. Voor dit grote boek zijn de tentoonstellingen in Brugge van 1902 – ‘De Vlaamse Primitieven’ – en van 1907 – het ‘Gulden Vlies’ letterlijk beeldbepalend geweest. Hij bezocht de tentoonstellingen samen met zijn echtgenote Mary Vincentia Schorer (Middelburg, 1877 - Groningen, 1914), dochter van de burgemeester van Middelburg (Zeeland). Van hun bezoek aan de tentoonstelling in 1907 schreef hij: ‘Met Mary ben ik nog over Sluis en Damme naar Brugge geweest, een buitengewoon aardige reis, ik heb Brugge nog nooit zoo goed gezien als nu we er per fiets langs de kaden aankwamen’. In zijn Mijn weg tot de historie (geschreven in december 1943, maar pas postuum verschenen in 1947) merkte Huizinga op over de Brugse tentoonstelling van 1902: ‘een ondervinding van het hoogste gewicht’.