Sluiten
ARCHIEF: Deze tentoonstelling is afgelopen
Brugge lag er in coronatijden leeg en verweesd bij. Voor een stad die jaarlijks zowat acht miljoen bezoekers ontvangt, was het wennen aan de vele lege hot-spots. In opdracht van Musea Brugge bracht fotografe Nele Van Canneyt deze stad in beeld.
Welke wereld schuilt er achter ondoordringbare muren, gesloten luiken en gordijnen? Waar sta je als kijker in een spel van reflecties? Kijk je van binnen naar buiten, of van buiten naar binnen? Wat speelt er zich af in de hoofden van elk van ons, in de schaduw van de pandemie?
Fotografe Nele Van Canneyt dwaalde tijdens de coronapandemie overdag en ’s nachts door het centrum van Brugge, de randgemeenten en Zeebrugge. Ze kwam op verdoken plekken, had onverwachte ontmoetingen en gesprekken. Ze drong door in een nieuw Binnenland en bracht de stad, de stilte en de leegte in beeld.
Is de stilte dreigend of rustgevend? Roept de leegte melancholie op of hoop voor de toekomst? Van Canneyts fotowerken laten zich bekijken als een film en leiden de toeschouwer haar wereld binnen. Tegelijk laten ze veel open. Als kijker kan je zelf antwoorden formuleren, een eigen verhaal schrijven. Een uitgesproken liefde voor ruimtelijkheid en kleur kenmerken haar beelden. Ze bevatten sterke grafische kwaliteiten en een geladenheid, die een verhaal vertelt – of suggereert.
De tentoonstelling ‘Nele Van Canneyt - Binnenland’ is het eerste project in de reeks 'Mind the artist' van Musea Brugge. Curator van de tentoonstelling is Han Decorte.
Naar aanleiding van de expo 'Binnenland' en Internationale Vrouwendag op 8 maart 2021 ging Greet Samyn in gesprek met fotografe Nele Van Canneyt en curator Han Decorte. Herbekijk het gesprek hieronder.
Het zijn wonderlijk fascinerende werelden waarin je als kijker terechtkomt. Je bent een buitenstaander, een voyeur of een indringer in een wereld die zich afspeelt buiten jou, ergens achter glas, in een etalage, een spiegelbeeld, achter gordijnen, in een klok van warm licht. Je staat in het donker, zelf onzichtbaar en kijkt toe. Wat je ziet is open als de zee, open als een plein of gesloten, geborgen en intiem als een interieur. Je neemt niet deel aan wat er zich voor je ogen afspeelt, je bent gedoemd om bevroren te blijven staan, even eenzaam als de personages die je gadeslaat. De nacht of de schaduw omhult en isoleert je.
