“Als ik alleen zou eindigen” naar Allen Ginsberg’s Howl (1954–1955)

Waar ik ook ronddwaal, de vaandels van Palestina ontvouwen zich,
Van Aarlen - Wallonië tot Anderlecht, Ljubljana, Amsterdam: tientallen jaren lang kolken de vlammen
Vanuit denkbeeldige vensterbanken tot de echte verschrikkingen van verscheurd vlees, verstikt in stilte
Een kwaadaardig mes in de perverse martelkamer in dat keizerlijke hol

Studenten hebben zich verzameld in het bovennatuurlijke onderbewustzijn van de ouder wordende geest
Samenkomen bij het altaar in die stad, geboren uit noodzaak, op welke manier dan ook
Tegen het mislukte monsterkind gekweekt uit de Europese darmen
Er is tegenwoordig een oorverdovende scherpte, ik denk aan alles wat verloren is gegaan

Aan de rand van verschillende afscheidsmomenten ligt een eindeloze put van onzekerheid
Nog steeds getuige:
de wereld stopte in zijn eigen maag

Er staat iemand te roken boven het kapsalon, vlak bij het huis met het klavecimbel
Vanuit een tram zie ik een fietser hetzelfde losse ondergoed dragen als ik
In een bus is een kind helemaal uitgeput,
hoofd bungelend tegen de zijde van een ouder

Pepermuntsnoepjes vallen mijn rijk binnen,
symbolen van weleer
Reizende enkel in de geest:
van Turkije naar de oude landschappen van Egypte
Eigenlijk in steden waar je me ooit zocht, nu en vroeger
Een nieuwe draai aan oude fouten, de munt nu vers
Onze eigenste: exit stage right

Vóór de crash splitst een lege brief zich temidden van de aantrekkingskracht van alles
Vóór de crash zitten angst en overweldiging in mijn kern
Met halsbrekende snelheden wil ik vastgehouden worden
Met halsbrekende snelheden wappert de schil van de ziel in de wind
Maar als jij aan mij denkt, denk ik waarschijnlijk aan jou
Dit zal voorlopig moeten volstaan