Een melancholisch gedicht van Arthur Vrielynck.
Opschrift
gedicht
(centraal): Noordwind waait woest over 't veld: / 'T is zo koud daarbuiten; / Tranen als mijn oog ontwelt / Glijden langs de ruiten! / Vinkje dat zo langzaam sprint / Van tak weg en weder / Zeg waarom gij niet meer zingt / bij 't meie weder? / Langt gij naar het lachend veld, / waar de wilgen wiegen, / Waar men duizend bloemen telt, / waar de vlinders vliegen. / Langt gij naar het dichte woud / En zijn pracht van bloemen, / Waar gij dra een nestje bouwt, / voorwerp uwer dromen. / Waar het liefje op u wacht, / Dat gij zonder pauzen, / Zonder pauzen, immer zacht / minnen zult en koozen. / Droomen die in mijne jeugd / mij een toekomst melden, / Dagen van genot en vreugd, / Die wij beiden telden, / En die droomen zijn vergaan / Als de dauw bij morgend; / 'k Treed op 's levenslange baan / kommervol en zorgend. / Uit mijn boezem klinkt geen zang, / 't Is rouw in mijn herte; / genen blos kleurt nog mijn wang, / 'k kwijn traag van smerte. / Alles ademt waar de lent / En zijn milde zonne, / Mijne ziele langt naar 't eind, / 't End van wee en Wonne. / AVrielynck
Dimensies
geheel, hoogte: 173 mm
geheel, breedte: 270 mm
Permalink
IIIF manifest
Copyright
Musea Brugge engageert zich om gegevens als bruikbare open data ter beschikking te stellen. Afbeeldingen van kunstwerken die niet onder auteursrechtbeperkingen vallen, zijn daartoe gepubliceerd onder de Creative Commons Zero licentie. Deze mogen vrij worden gebruikt.
